.
Συναντηθήκαμε στη θάλασσα πριν δυο χρόνια. Μου άρεσες και μάλλον σου άρεσα. Το αρρενωπό πρόσωπό σου, το ωραίο σου κορμί, ο χαρακτήρας σου, δεν με άφησαν αδιάφορο. Ωστόσο ο φίλος μέσω του οποίου σε γνώρισα, ήταν το πρώτο μου εμπόδιο. Δεν ήξερα πώς να σε προσεγγίσω χωρίς να τον πληγώσω, αφού ήξερα ότι με γουστάρει τρελλά και θα ζήλευε. Πέρασε αρκετός καιρός μέχρι να ξανασυναντηθούμε, αλλά όταν έγινε αυτό, τίποτε δεν μπορούσε να μας σταματήσει.
.
.
Τίποτε; Όχι ακριβώς. Δεν είμαι «δηλωμένος», ούτε συμφιλιωμένος με τη φύση μου, και τότε άρχισε η πάλη με τον εαυτό μου. Όταν ήρθα στο σπίτι σου και μου πρόσφερες ένα ζεστό ντους, παρακαλούσα, ενώ γδυνόμουν με ανοικτή την πόρτα, να μπεις κι εσύ στο μπάνιο. Όλα έγιναν όπως τα είχα φαντασιωθεί και ήταν μαγικά. Η αρχική μου αμηχανία και απειρία έδωσε τη θέση της στην καύλα.
.
.
Μπήκες στο μπάνιο, δήθεν για να φτιάξεις κάτι στη μπανιέρα, ενώ ο πούτσος μου ακουμπούσε «τυχαία» στον ώμο σου και γινόταν όλο και πιο σκληρός. Μπήκες απρόσκλητος στη μπανιέρα, αλλά ποιος περιμένει προσκλήσεις, όταν δυο αντρικά κορμιά θέλουν να γευθούν το ένα το άλλο.
.
.
Αγγίξαμε ο ένας τον άλλον, φιληθήκαμε, κάναμε έρωτα. Για την ακρίβεια ήταν ένα ωραίο γαμήσι, σαν αυτά που ρίχνουν οι έφηβοι την πρώτη τους φορά. Πρώτη φορά που σ’ αγαπώ, πρώτη που σε μαθαίνω…
.
.
Οι αναστολές και το άγχος της δουλειάς με απομάκρυναν από τη φιλόξενη αγκαλιά σου για καιρό. Οι μήνες περνούσαν, απογοητεύθηκες, έσβησες το τηλέφωνό μου και όλα θα είχαν χαθεί αν δεν έκανα μια ακόμα προσπάθεια και εσύ μια ακόμη υποχώρηση. Ξαναβρεθήκαμε το περασμένο καλοκαίρι και σου έδωσα νέες υποσχέσεις. Υποσχέσεις που δεν τήρησα, πνιγμένος μέσα σε μια από τις χειρότερες περιόδους της ζωής μου.
.
.
Ήξερα ότι πατάς πολύ συχνά το delete στο κινητό σου και στη ζωή σου, ωστόσο ήθελα πολύ να σε προσεγγίσω σε μια ακόμη προσπάθεια. Ποτέ δεν έφυγες από τη σκέψη μου, ούτε από την ερωτική μου φαντασίωση. Δεν σε ήθελα όμως μόνο στη σκέψη και στα μοναχικά βράδια στο δωμάτιό μου. Ήθελα να αγγίξω το κορμί σου, το πρόσωπό σου, τα χείλη σου. Από ένα λάθος μήνυμα που σου έστειλα πριν από ένα μήνα κατάλαβα ότι πάλι με έχεις διαγράψει. Επιχείρησα σήμερα το πρωί μια τελευταία φορά να σε δω. Καμμιά απάντηση.
.
.
Δεν έχω τίποτε να σε κατηγορήσω. Το φταίξιμο είναι όλο δικό μου. Ωστόσο σε αγαπώ πραγματικά και αντίθετα από εσένα, δεν βγάζω τους ανθρώπους που αγαπώ τόσο εύκολα από τη ζωή μου. Δεν ήμουν εντάξει και άργησα πολύ.
.
Σε ευχαριστώ για όλα όσα κάναμε μαζί και για το τελευταίο μάθημα που μου έδωσες. Γεια σου αγαπημένε μου φίλε. Θα σε θυμάμαι με νοσταλγία και ένα γλυκόπικρο χαμόγελο.
.
.
.
.
.jpg)
No comments:
Post a Comment